Χάνει τον χρόνο του το παιδί μου, όταν δεν ασχολείται με οργανωμένες δραστηριότητες π.χ ποδόσφαιρο, πιάνο κλπ;
Εμείς οι ενήλικες δεν αντιλαμβανόμαστε με τον ίδιο τρόπο την έννοια του ελευθέρου χρόνου και της χαλάρωσης με τα παιδιά. Πιστεύουμε ότι το παιδί που δεν είναι σε συγκεκριμένη δράση ή απασχόληση, όπως ψυχαγωγικές, αθλητικές δραστηριότητες, σκάκι κλπ, είναι σε αδράνεια και χάνει τον χρόνο του.
Αυτό που δεν μπορεί να περιγραφεί με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά από εμάς τους γονείς, είναι συνώνυμο του κενού και της αδράνειας του παιδιού μας. Στην ουσία όμως το παιδί βρίσκεται στον προσωπικό του σύμπαν, βυθισμένο στα φανταστικά σενάρια που τον ενδιαφέρουν και είναι ενεργητικό, παίζοντας με την δημιουργική φαντασία του και τις σκέψεις του. Όπως αναφέρει ο Winnicott, από την ηλικία του ενός έτους φέρνει στο μυαλό του εσωτερικές εικόνες και έχει την ικανότητα της ονειροπόλησης η οποία είναι θεμελιώδης εμπειρία για την μετέπειτα ζωή του.
Ως ενήλικες, έχουμε αναρωτηθεί αν επιτρέπουμε στιγμές σιωπής και περισυλλογής στον εαυτό μας, χωρίς ερεθίσματα τηλεόρασης ή internet; Αντέχουμε τις εσωτερικές σιωπές ή φροντίζουμε να τις καλύπτουμε άμεσα, γιατί νιώθουμε άβολα; Είναι ο ελεύθερος χρόνος που εγκωμιάζουμε και επιθυμούμε όλοι, αλλά για κάποιο λόγο δεν τον επιτρέπουμε ούτε στον εαυτόν μας, αλλά ούτε και στα παιδιά μας. Σίγουρα είναι εποικοδομητικό να εκτεθεί το παιδί μας σε διαφορετικές δραστηριότητες, αθλήματα που θα ανοίξουν τους ορίζοντες των δυνατοτήτων του και τα ενδιαφέροντα του. Όμως, μιλάμε για εκπαιδευτικές δραστηριότητες, όπου καλείται το παιδί να μάθει κανόνες και δεν θεωρούνται από τα παιδιά «παιχνίδι», ακόμη και όταν δείχνουν ικανοποίηση.
Η προτεραιότητα που δίνουμε στα «πρέπει» των δραστηριοτήτων του παιδιού εις βάρος της ευχαρίστησης, της χαλάρωσης , της ανακάλυψης, της δημιουργικής έκφρασης είναι μεγάλο πλήγμα στην συναισθηματική του εξέλιξη, μαθαίνει και ως ενήλικας να λειτουργεί αντίστοιχα. Έχουμε αναρωτηθεί, ποιες από αυτές τις δραστηριότητες ανταποκρίνονται στις επιθυμίες των παιδιών μας και ποιες υπαγορεύονται από δικά μας απωθημένα όνειρα ή κοινωνικά δεδομένα; Ο σκοπός είναι να καταφέρουμε να ακούμε συνειδητά τα «θέλω» των παιδιών μας, ώστε να υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στην ευχαρίστηση του ελεύθερου παιχνιδιού τους και της εκμάθησης κανόνων στις δραστηριότητες τους. Με αυτόν τον τρόπο, θα μεγαλώσουμε ευτυχισμένα παιδιά που ξέρουν τι θέλουν από την ζωή και πώς να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους.